Over de voorstelling

Ik heb vannacht gedroomd, met mijn ogen wijdopen. 'K was gaan vliegen en iedereen was mee. Iedereen in dat klein mandje, wat een feest. Muziek en drank … en natuurlijk heel veel dansen. Want op een feest moét er gedanst worden, alsof uw leven ervan afhangt. Wanneer eskimo’s hun einde voelen naderen, zetten ze zich alleen op een ijsschots, hakken zich los en driften zo weg, weg van het leven. Bij de Lakota-Indianen worden stervenden in dierenhuiden gewikkeld en ingesnoerd met touwen, om zo de tocht naar de eeuwige jachtvelden behouden aan te vangen. En in een Japans bergdorp schrijft de traditie voor dat ouderlingen zich door een familielid de berg laten opdragen om daar in alle eenzaamheid te kunnen sterven. Een ballonvaarder die voelt dat zijn einde nadert, wil slechts één ding: nog één keer de touwen lossen en alle ballast overboord gooien.